Η Κομισιόν σε ρόλο διαμεσολαβητή – Τα εργασιακά αγκάθι για την αξιολόγηση, τα δημοσιονομικά για το (νέο) πρόγραμμα του ΔΝΤ

Η Κομισιόν αποτελεί πλέον τον μοναδικό εκπρόσωπο των θεσμών που επιχειρεί να δράσει διαμεσολαβητικά, γεφυρώνοντας τις σαφείς διαφορές εντός των θεσμών. Μετά την αρνητική εξέλιξη του Eurogroup της προηγούμενης εβδομάδας, ο Πρόεδρος της Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και ο αρμόδιος Επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί συζητούσαν για σχεδόν δύο ώρες προκειμένου να καθορίζουν τη στάση της Κομισιόν στη συνέχεια των διαπραγματεύσεων.
                                          

                             

Η Επιτροπή κλήθηκε να αντιμετωπίσει ακόμη ένα σημαντικό πρόβλημα, καθώς ο Ντέκλαν Κοστέλο είχε ξεκαθαρίσει προς την ελληνική πλευρά ότι οποιαδήποτε επιδοματική πρωτοβουλία θα πυροδοτούσε αρνητικό κλίμα στην πορεία της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης.

Επιπροσθέτως, όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές γνώριζαν ότι η υπεραπόδοση στα έσοδα θα έπρεπε με βάση τη συμφωνία του Ιουλίου του 2015 να κατευθυνθεί στοχευμένα (ως προς το σκέλος άσκησης κοινωνικής πολιτικής) προς το εισόδημα κοινωνικής αλληλεγγύης είτε προς την αποπληρωμή συντάξεων σε εκκρεμότητα.

Στην παρούσα φάση, η Κομισόν συνεχίζει να επιχειρεί να δράσει ως «υπεύθυνος διαμεσολαβητής». Αρχικός της στόχος είναι η ολοκλήρωση της τρέχουσας αξιολόγησης, χωρίς τη συζήτηση για τα ενδεχόμενα μέτρα του 2019-20. Αυτό είναι εφικτό με βάση το τρέχον πρόγραμμα, ωστόσο προσκρούει στις απόψεις του ΔΝΤ για τα εργασιακά. Οι Βρυξέλλες θεωρούν ότι -γενικότερα- το Ταμείο δε δείχνειο και το… πλέον συνεργατικό πνεύμα, προς την κατεύθυνση μίας συμβιβαστικής λύσης.

Οι διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη στην Αθήνα και θα διαρκέσουν έως το τέλος της εβδομάδας, θα δείξουν αν ο στόχος ολοκλήρωσης της αξιολόγησης σε εύλογο χρονικό διάστημα (εντός του Ιανουαρίου) είναι εφικτός.

Η συζήτηση ωστόσο για τις δημοσιονομικές διαφορές θεωρείται ακόμα δυσκολότερη, καθώς είναι πρακτικά αδύνατο το Ταμείο να φέρει στο ΔΣ ένα πρόγραμμα του θα περιλαμβάνει αόριστα μέτρα για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων. Στην εξίσωση αυτή η Ελλάδα παραμένει ο αδύναμος κρίκος, με το χρόνο να λειτουργεί σε βάρος της σε δύο επίπεδα. Πρώτον, έως το καλοκαίρι -το αργότερο- θα χρειαστεί χρηματοδότηση προκειμένου να καλύψει υποχρεώσεις της. Και δεύτερον, η πορεία της προς την έξοδο στις αγορές απαιτεί ξεκάθαρες λύσεις και επιλογές το συντομότερο δυνατό.

Για την ώρα, η εξίσωση αυτή δείχνει αδύνατη. Η επίλυσή της προϋποθέτει διαφοροποίηση κάποιας παραμέτρου. Και αυτό δεν εξαρτάται μόνο από την ελληνική πλευρά.

Ακούστε το σχετικό ρεπορτάζ στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του 984