Το να ψηφίσεις και να εφαρμόσεις… 798 προαπαιτούμενα που αρνείται να εφαρμόσει το πολιτικό σύστημα εδώ και επτά χρόνια δεν είναι εύκολο. Πόσο μάλλον όταν δεν έχεις την ιδεολογική ιδιοκτησία ούτε ενός εξ’ αυτών.
Παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, ποτέ η Ελλάδα δεν συμμορφώθηκε πλήρως με τις υπογραφές της. Έδινε συνεπώς μικρά ή μεγάλα δικαιώματα να μη συμμορφώνονται και οι εταίροι της με τις δικές τους.
Πλέον έχει καταστεί σαφές ότι επιλογή της Κυβέρνησης της χώρας είναι να βάλει το ελληνικό ζήτημα μέσα στον εκλογικό κύκλο σημαντικών ευρωπαϊκών χωρών. Δεν είναι η πιο ασφαλής επιλογή. Κατά τη γνώμη μου ούτε και η ενδεδειγμένη.
Αυτό που μάλλον δεν έχει αντιληφθεί η ελληνική πλευρά είναι ότι τόσο οι Ευρωπαίοι όσο και το ΔΝΤ σκοπεύουν πλέον από κοινού να κάνουν φύλλο και φτερό το σύνολο των δημοσιονομικών παραμέτρων της ελληνικής οικονομίας. Κι αν η επιλογή της παράτασης της αγωνίας έως (πιθανότατα) το καλοκαίρι θέτει σε κίνδυνο την ανάπτυξη της χώρας και όχι μόνο, η επιλογή της αμφισβήτησης του «δικού σου success story» είναι έως… παρανοϊκή.
Είναι κοινός τόπος ότι το success story των δημοσιονομικών μεγεθών οφείλεται στην υπεραπόδοση της φορολογίας. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι τα δημοσιονομικά δεδομένα θα συνεχίσουν να διατηρούν την ίδια δυναμική (και επαναληψιμότητα) μέσα το κλίμα που διαμορφώνεται. Κι αν τα τεχνικά κλιμάκια πιάσουν… πραγματική δουλειά, είναι πιθανότερο οι ευρωπαϊκές προβλέψεις να προσεγγίσουν τις απαισιόδοξες του ΔΝΤ, παρά το αντίθετο.
Κινδυνολογώ, θα σπεύσει να ισχυριστεί κάποιος. Ωστόσο, αυτό που επί της ουσίας κάνω είναι να ερμηνεύω αυτό που ο Ευρωπαίος αξιωματούχος τόνισε χθες: Η αξιολόγηση δεν είναι σαν το κόκκινο κρασί. Όσο την καθυστερείς γίνεται χειρότερη. Κι όσο πλησιάσουμε προς το καλοκαίρι, θα μοιάζει -στην καλύτερη των περιπτώσεων- περισσότερο με τέταρτο μνημόνιο. Όποιος κι αν κληθεί να το υπογράψει…
Πλέον έχει καταστεί σαφές ότι επιλογή της Κυβέρνησης της χώρας είναι να βάλει το ελληνικό ζήτημα μέσα στον εκλογικό κύκλο σημαντικών ευρωπαϊκών χωρών. Δεν είναι η πιο ασφαλής επιλογή. Κατά τη γνώμη μου ούτε και η ενδεδειγμένη.
Αυτό που μάλλον δεν έχει αντιληφθεί η ελληνική πλευρά είναι ότι τόσο οι Ευρωπαίοι όσο και το ΔΝΤ σκοπεύουν πλέον από κοινού να κάνουν φύλλο και φτερό το σύνολο των δημοσιονομικών παραμέτρων της ελληνικής οικονομίας. Κι αν η επιλογή της παράτασης της αγωνίας έως (πιθανότατα) το καλοκαίρι θέτει σε κίνδυνο την ανάπτυξη της χώρας και όχι μόνο, η επιλογή της αμφισβήτησης του «δικού σου success story» είναι έως… παρανοϊκή.
Είναι κοινός τόπος ότι το success story των δημοσιονομικών μεγεθών οφείλεται στην υπεραπόδοση της φορολογίας. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι τα δημοσιονομικά δεδομένα θα συνεχίσουν να διατηρούν την ίδια δυναμική (και επαναληψιμότητα) μέσα το κλίμα που διαμορφώνεται. Κι αν τα τεχνικά κλιμάκια πιάσουν… πραγματική δουλειά, είναι πιθανότερο οι ευρωπαϊκές προβλέψεις να προσεγγίσουν τις απαισιόδοξες του ΔΝΤ, παρά το αντίθετο.
Κινδυνολογώ, θα σπεύσει να ισχυριστεί κάποιος. Ωστόσο, αυτό που επί της ουσίας κάνω είναι να ερμηνεύω αυτό που ο Ευρωπαίος αξιωματούχος τόνισε χθες: Η αξιολόγηση δεν είναι σαν το κόκκινο κρασί. Όσο την καθυστερείς γίνεται χειρότερη. Κι όσο πλησιάσουμε προς το καλοκαίρι, θα μοιάζει -στην καλύτερη των περιπτώσεων- περισσότερο με τέταρτο μνημόνιο. Όποιος κι αν κληθεί να το υπογράψει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου