Γερμανία η αφορμή, Ελλάδα η αιτία για το ΔΝΤ (audio)

Η απόσταση Βερολίνου και Ουάσιγκτον σε ό,τι αφορά τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και την άμεση συγκεκριμενοποίηση μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων για τη βιωσιμότητά του είναι καταγεγραμμένη και εν πολλοίς σαφής.

Ενόψει των γερμανικών εκλογών του 2017, το Βερολίνο προφανώς και επιθυμεί την παραμονή του Ταμείου στην επίβλεψη της Ελλάδας, αδυνατεί ωστόσο να παρέμβει περαιτέρω στην υπόθεση του χρέους, εγγυώμενο περισσότερες παραχωρήσεις. Αυτή ωστόσο η κατάσταση είναι περισσότερο προσωρινή παρά δεδομένη.

Το ΔΝΤ φαίνεται να γνωρίζει ότι ακόμα και η Ευρώπη είναι διατεθειμένη να προχωρήσει αργά ή γρήγορα στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Έως τότε όμως, η συμμετοχή του στους θεσμούς αναμένεται να παραμείνει ερμαφρόδιτη, βασιζόμενη φυσικά στο αίτημα της Ελλάδας για σύναψη νέου προγράμματος.

Αυτό ωστόσο που φαίνεται να έχει κουράσει (και) το Ταμείο είναι η συνεχής άρνηση της Ελλάδας να διατηρηθεί σε τροχιά προγράμματος. Στην Ουάσιγκτον θεωρούν ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις ούτε λίγο ούτε πολύ οδεύουν προς λογικές αντίθετες με αυτές του προγράμματος, οποτεδήποτε το «μάτι των θεσμών» δείχνει να φεύγει από πάνω τους.  Υπό αυτές τις συνθήκες, οποιοδήποτε νέο ελληνικό πρόγραμμα είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από το ΔΝΤ ειδικά μετά την αποτυχία του δεύτερου προγράμματος (το οποίο οδήγησε σε πτώχευση ως προς το Ταμείο).

Οι αναλύσεις του Ταμείου προβλέπουν οριακή βραχυπρόθεσμη ανάκαμψη της Οικονομίας, την οποία αποδίδουν στην σημαντική επιδείνωση των τελευταίων χρόνων και το αισθητά χαμηλό σημείο εκκίνησης. Μεσοπρόθεσμα, ωστόσο, θεωρούν ότι χωρίς την ιδιοκτησία των μεταρρυθμίσεων του προγράμματος, η οικονομία της χώρας θα παραμένει… αναιμική ως προς τους βασικούς δείκτες της.

Η συζήτηση μεταξύ Ευρωπαίων εταίρων, ΔΝΤ και Ελλάδας, αναφορικά με τη σύναψη νέου ελληνικού προγράμματος με το Ταμείο, θα ξεκινήσει επισήμως μετά την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης του τρέχοντος προγράμματος. Οι θέσεις -ειδικά του ΔΝΤ- είναι απολύτως διακριτές και… εν συντομία θα διατυπωθούν και στις επικείμενες εργασίες της Συνόδου του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας (7-9 Οκτωβρίου).

Αυτό που δεν θα συζητηθεί ωστόσο είναι το… έλλειμμα εμπιστοσύνης που συνεχίζει να διακρίνει τις διμερείς σχέσεις της Ελλάδας με τους θεσμούς. Κι αυτό το έλλειμα εμφανίζεται διαχρονικά επώδυνο και σταθερά επικίνδυνο.