Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν μετά την αρχική συμφωνία Αθήνας και θεσμών, το μνημονιακό ποτήρι δείχνει μισοάδειο ή μισογεμάτο. Άλλωστε μέχρι να «μπούνε νούμερα στο χαρτί» δεν υφίσταται καν ποτήρι. Ούτε φυσικά Staff Level Agreement.
Το μεγαλύτερο κέρδος του –προς ψήφιση- πακέτου πολιτικών (policy package) είναι ότι πλέον αίρεται σε μεγάλο βαθμό η βασική παράμετρος αβεβαιότητας της ελληνικής οικονομίας: η ελληνική αναξιοπιστία. Η υπογραφή των ελληνικών αρχών σε μέτρα που πρέπει να εφαρμοστούν μέσα στους επόμενους λίγους μήνες μεταφέρει το βάρος των εξελίξεων στους πιστωτές της χώρας. Οι οποίοι μπορεί να έχουν τις δικές τους επιδιώξεις, έχουν ωστόσο ταυτόχρονα και την εμπιστοσύνη των αγορών
Βασική, βέβαια, προϋπόθεση για να διατηρηθεί το υφιστάμενο momentum είναι να εφαρμόσει εγκαίρως η ελληνική κυβέρνηση τα διαρθρωτικά μέτρα που αναμένεται ψηφίσει. Η εμπιστοσύνη των αγορών –η οποία περνά σαφώς μέσα από τις αξιολογήσεις του ΔΝΤ- είναι πλέον το βασικότερο ζητούμενο στο δρόμο της εξόδου από τα μνημόνια και της εισόδου (πιθανότατα) στο χαλαρότερο κόσμο των πιστοληπτικών ευρωπαϊκών γραμμών στήριξης.
Υπάρχει ωστόσο ακόμα μία πρόκληση περισσότερο σημαντική από όλες τις παραπάνω. Το ζήτημα του διακανονισμού του ελληνικού χρέους από τους πιστωτές μας. Κι αν αυτό μοιάζει με… εσωτερική τους υπόθεση, ουσιαστικά είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία της τρέχουσας πολιτικής γενιάς να διαπραγματευθεί αποτελεσματικά όχι για το δικό της μέλλον, αλλά για αυτό των επόμενων γενιών. Για την ακρίβεια να μην υπολογίσει το πολιτικό κόστος που καλείται να επωμιστεί έως το ερχόμενο καλοκαίρι.
Τα σημερινά περιθώρια παρέμβασης της ελληνικής πλευράς στο ζήτημα προφανώς και είναι εξαιρετικά περιορισμένα. Δεν ισχύει ωστόσο το ίδιο, όσο πλησιάζουμε προς το πέρας της διάρκειας του τρέχοντος μνημονίου.Είσαι βέβαιος ότι το πολιτικό κόστος δε θα κυριαρχήσει πάλι ως κριτήριο; θα ρωτήσει εύλογα κάποιος.
Δυστυχώς, είμαι σχεδόν βέβαιος ότι θα λειτουργήσει και πάλι. Με μία όμως βασική διαφορά. Με τα σημερινά δεδομένα, το κόστος αυτό δε θα είναι συντριπτικό για εκείνον που θα το αναλάβει. Τα πολιτικά δεδομένα του 2017, ευτυχώς, δεν είναι ίδια με αυτά του 2014. Αντιθέτως, δυστυχώς, με τα οικονομικά.
Το μεγαλύτερο κέρδος του –προς ψήφιση- πακέτου πολιτικών (policy package) είναι ότι πλέον αίρεται σε μεγάλο βαθμό η βασική παράμετρος αβεβαιότητας της ελληνικής οικονομίας: η ελληνική αναξιοπιστία. Η υπογραφή των ελληνικών αρχών σε μέτρα που πρέπει να εφαρμοστούν μέσα στους επόμενους λίγους μήνες μεταφέρει το βάρος των εξελίξεων στους πιστωτές της χώρας. Οι οποίοι μπορεί να έχουν τις δικές τους επιδιώξεις, έχουν ωστόσο ταυτόχρονα και την εμπιστοσύνη των αγορών
Βασική, βέβαια, προϋπόθεση για να διατηρηθεί το υφιστάμενο momentum είναι να εφαρμόσει εγκαίρως η ελληνική κυβέρνηση τα διαρθρωτικά μέτρα που αναμένεται ψηφίσει. Η εμπιστοσύνη των αγορών –η οποία περνά σαφώς μέσα από τις αξιολογήσεις του ΔΝΤ- είναι πλέον το βασικότερο ζητούμενο στο δρόμο της εξόδου από τα μνημόνια και της εισόδου (πιθανότατα) στο χαλαρότερο κόσμο των πιστοληπτικών ευρωπαϊκών γραμμών στήριξης.
Υπάρχει ωστόσο ακόμα μία πρόκληση περισσότερο σημαντική από όλες τις παραπάνω. Το ζήτημα του διακανονισμού του ελληνικού χρέους από τους πιστωτές μας. Κι αν αυτό μοιάζει με… εσωτερική τους υπόθεση, ουσιαστικά είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία της τρέχουσας πολιτικής γενιάς να διαπραγματευθεί αποτελεσματικά όχι για το δικό της μέλλον, αλλά για αυτό των επόμενων γενιών. Για την ακρίβεια να μην υπολογίσει το πολιτικό κόστος που καλείται να επωμιστεί έως το ερχόμενο καλοκαίρι.
Τα σημερινά περιθώρια παρέμβασης της ελληνικής πλευράς στο ζήτημα προφανώς και είναι εξαιρετικά περιορισμένα. Δεν ισχύει ωστόσο το ίδιο, όσο πλησιάζουμε προς το πέρας της διάρκειας του τρέχοντος μνημονίου.Είσαι βέβαιος ότι το πολιτικό κόστος δε θα κυριαρχήσει πάλι ως κριτήριο; θα ρωτήσει εύλογα κάποιος.
Δυστυχώς, είμαι σχεδόν βέβαιος ότι θα λειτουργήσει και πάλι. Με μία όμως βασική διαφορά. Με τα σημερινά δεδομένα, το κόστος αυτό δε θα είναι συντριπτικό για εκείνον που θα το αναλάβει. Τα πολιτικά δεδομένα του 2017, ευτυχώς, δεν είναι ίδια με αυτά του 2014. Αντιθέτως, δυστυχώς, με τα οικονομικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου