Την ώρα που η συμμετοχή του ΔΝΤ σε ελληνικό πρόγραμμα αποτελεί -λόγω της συζήτησης για ρύθμιση του χρέους- σημείο τριβής μεταξύ Ταμείου και Γερμανίας, ο Γερμανός ευρωβουλευτής τονίζει ότι η τεχνική υποστήριξη του ΔΝΤ χρειάζεται μέχρι να προχωρήσει η Ευρώπη σε θεσμοθέτηση του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, όπως θα μετεξελιχθεί ο ESM. Και επισημαίνει:
- Ναι, υπάρχει κάποια αμοιβαιοποίηση του ρίσκου υπάρχει και κάποια αμοιβαιοποίηση της κυριαρχίας. Στο πλαίσιο αυτό, ως πρώτο βήμα, ας ξεκινήσουμε με αυτά που πρέπει να κάνουμε χωρίς να αλλάξουμε τις συνθήκες ως το 2019 για να δείξουμε ότι μπορούμε να παραδώσουμε έργο. Ο κόσμος θέλει αποτελέσματα. Η αντιπαράθεση σε τεχνικά θέματα είναι σημαντική αλλά πρέπει να φέρνει αποτελέσματα. Στη συνέχεια, να προετοιμάσουμε το έδαφος για τις απαιτούμενες αλλαγές που χρειάζονται στη συνθήκη π.χ. για το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο. Η προσαρμογή της συνθήκης σε περιορισμένο επίπεδο μπορεί να είναι εφικτή μόλις καθαρίσουμε τη συνθήκη από τις εξαιρέσεις που περιλαμβάνει για τη Βρετανία
- Αντί να έχουμε μία κατάσταση δηλητηριώδη, που δε θυμάμαι πόσες συναντήσεις Υπουργών Οικονομικών ή και Συνόδους Κορυφής χρειάστηκαν χωρίς να έχουν τη νομιμοποίηση με βάση τις συνθήκες, να έχουμε έναν δυνατό αντιπρόεδρο στην Κομισιόν, έναν Υπουργό Οικονομικών σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, να επιβλέπει την Ευρωζώνη, να εφαρμόζει τους κανόνες που θα έχουν συμφωνηθεί από κοινού και να υφίσταται μία πιο αυτοματοποιημένη διαδικασία. Να μη χρειάζεται κάθε έξι μήνες να επιστρέφουμε σε πολιτική αντιπαράθεση. Νομίζω δεν ήταν αυτός ο καλύτερος τρόπος αντίδρασης που θα μπορούσαμε να έχουμε.
Ολόκληρη η σχετική αναφορά ακολουθεί (video εδώ):
Θεωρείτε ότι πρέπει να κάποιο τρόπο το Ταμείο να βγει εκτός των δράσεων της Ευρώπης; Δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στην Ελλάδα. Αλλά αν αναφερόμαστε σε ενοποιημένη Οικονομία, τότε πρέπει να δημιουργηθούν οι κανόνες και οι μηχανισμοί της. Ο ESM έχει ήδη δημιουργηθεί. Πιστεύετε ότι χώρες όπως η Γερμανία ή η Ολλανδία μπορούν να… ζήσουν χωρίς να έχουν κατά νου ότι υπάρχει η επίβλεψη του ΔΝΤ;
«Πιστεύω ότι χρειαζόμαστε την εξειδίκευση του ΔΝΤ. Αν πάμε στις χώρες της Ασίας, υπάρχει η δημιουργία της συνεργασίας των χωρών αυτών, αλλά επίσης με τη συνεργασία του ΔΝΤ. Τώρα που θέλουμε να εξελίξουμε τον ESM σε ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, με πρόσθετη τη δημοσιονομική δυνατότητά του για την οποία συζητάμε, αυτό που προτείνουμε είναι να συνδέσουμε το εγχείρημα με κανόνες που θα συμφωνήσουμε μέσω μίας νομοθετημένης διαδικασίας. Αυτό σχετίζεται με το δημοκρατικό έλεγχο. Άρα να έχουμε πρόταση από την Κομισιόν, θεσμοθέτηση από το Συμβούλιο και το Ευρωκοινοβούλιο και χρηματοδότηση αυτής της δυνατότητας από εθνικές συνεισφορές. Αυτό σημαίνει ότι τα Εθνικά Κοινοβούλια συμμετέχουν επίσης. Η ιδιοκτησία του ευρώ είναι εθνική, καθώς τα κράτη μέλη είναι αυτά που συνεισφέρουν. Είναι οι συμμετέχοντες στην όλη άσκηση. Αλλά χρειαζόμαστε παραμετροποίηση της άσκησης αυτής. Όχι να δίνουμε ως εξωτερική ανάθεση θέματα Ευρωκοινοβουλίων ή εθνικών κοινοβουλίων.
Και φυσικά στη συνέχεια, έχοντας αυτό το είδος της ετοιμότητας στο να βοηθάμε χώρες που βρίσκονται σε κατάσταση σοκ, πρέπει να προετοιμάσουμε κάτι σε καλούς καιρούς το οποίο θα το έχουμε διαθέσιμο σε κακούς καιρούς. Κάτι που δεν έχουμε κάνει επαρκώς ως σήμερα.
Συνεπώς, ας μιλήσουμε στο μέλλον για το ύψος της συνεισφοράς. Όλοι θα συμμετέχουν . Σε άσχημους καιρούς θα έχουμε κάποιες χώρες σε κατάσταση κρίσεως, αλλά σε έναν ευρύτερο χρονικό κύκλο θα υπάρχει ουδετερότητα σε επίπεδο προϋπολογισμού. Και αυτό είναι το σημείο εκκίνησης για να επανακτήσουμε την εμπιστοσύνη. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να λειτουργήσουν τα πράγματα.
Θεωρώ ότι οι σημερινές συστάσεις προς κάθε χώρα προχωρούν εν τοις πράγματι σε λεπτομέρειες. Πρέπει να εστιάσουμε σε δεδομένα-κλειδιά όπως το χρέος, η ανεργία, η έρευνα και άλλους σχετικούς τομείς προκειμένου να ορίσουμε έναν οδικό χάρτη νομοθεσίας.
Η ασταμάτητη συνεπικουρικότητα με παρέμβαση στην γραμμή του προϋπολογισμού απλώς δημιουργεί δηλητήριο. Δε θα βοηθήσει. Αυτό είναι ένα από τα μαθήματα που πήραμε και όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε σε αυτό. Οι βασικές ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου συμφωνούν προς αυτήν την κατεύθυνση. Ας δημιουργήσουμε λοιπόν έναν κώδικα σύγκλισης. Η πρόσβαση σε χρηματοδότηση θα είναι συνδεδεμένη με τον κώδικα αυτό.
Κι αντί να έχουμε μία κατάσταση δηλητηριώδη, που δε θυμάμαι πόσες συναντήσεις Υπουργών Οικονομικών ή και Συνόδους Κορυφής χρειάστηκαν χωρίς να έχουν τη νομιμοποίηση με βάση τις συνθήκες, να έχουμε έναν δυνατό αντιπρόεδρο στην Κομισιόν, έναν Υπουργό Οικονομικών σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, να επιβλέπει την Ευρωζώνη, να εφαρμόζει τους κανόνες που θα έχουν συμφωνηθεί από κοινού και να υφίσταται μία πιο αυτοματοποιημένη διαδικασία. Να μη χρειάζεται κάθε έξι μήνες να επιστρέφουμε σε πολιτική αντιπαράθεση. Νομίζω δεν ήταν αυτός ο καλύτερος τρόπος αντίδρασης που θα μπορούσαμε να έχουμε.
Στην ερώτηση, λοιπόν, θα μπορούσα να απαντήσω πως ναι, υπάρχει κάποια αμοιβαιοποίηση του ρίσκου υπάρχει και κάποια αμοιβαιοποίηση της κυριαρχίας. Στο πλαίσιο αυτό, ως πρώτο βήμα, ας ξεκινήσουμε με αυτά που πρέπει να κάνουμε χωρίς να αλλάξουμε τις συνθήκες ως το 2019 για να δείξουμε ότι μπορούμε να παραδώσουμε έργο. Ο κόσμος θέλει αποτελέσματα. Η αντιπαράθεση σε τεχνικά θέματα είναι σημαντική αλλά πρέπει να φέρνει αποτελέσματα. Στη συνέχεια, να προετοιμάσουμε το έδαφος για τις απαιτούμενες αλλαγές που χρειάζονται στη συνθήκη π.χ. για το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο. Η προσαρμογή της συνθήκης σε περιορισμένο επίπεδο μπορεί να είναι εφικτή μόλις καθαρίσουμε τη συνθήκη από τις εξαιρέσεις που περιλαμβάνει για τη Βρετανία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου