Το αυριανό euroworking group… μόνο ως τυπική διαδικασία δε θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς -τόσο στο δρόμο προς το άτυπο eurogroup της Σόφιας στις 27 Απριλίου, όσο κυρίως στο δρόμο προς την ολοκλήρωση του ελληνικού προγράμματος και τη μεταμνημονιακή επιτήρηση για τη χώρα
Οι θεσμοί, η ελληνική πλευρά και –κυρίως- οι δανειστές της χώρας καλούνται να διευκρινίσουν μία σειρά ζητημάτων τα οποία μάλλον προκαλούν πονοκέφαλο στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Πώς θα ολοκληρωθεί το τρέχον πρόγραμμα;
Από τη στιγμή που (και) ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών παραδέχθηκε ότι θα υπάρχουν ουρές στα 88 προαπαιτούμενα ακόμα και μετά την 28 Αυγούστου, το ερώτημα που προκύπτει είναι με ποιο τρόπο θα οδηγηθούμε σε επιτυχή ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος. Και οι θεσμοί γνωρίζουν ότι μέρος από τα συμφωνηθέντα του προγράμματος δε θα έχουν εκπληρωθεί εγκαίρως. Παράλληλα, η όποια (απίθανη) παράτασή του προϋποθέτει πολιτικά δύσκολα διαχειρίσιμες κοινοβουλευτικές διαδικασίας σε κράτη-μέλη, στις οποίες η Ελλάδα θα εμφανίζεται να μην έχει κατορθώσει να ολοκληρώσει εγκαίρως ακόμη ένα πρόγραμμα. Συνεπώς, θα πρέπει να βρεθεί (πρακτική και νομική) λύση ώστε το πρόγραμμα να θεωρηθεί «εκτελεσθέν».
Ποιο μοντέλο ρύθμισης χρέους θα προχωρήσει;
Αν δει κανείς το δημοσίευμα της Handelsblatt, την προηγούμενη εβδομάδα και αξιολογήσει τα μεγέθη των προτεινόμενων ρυθμίσεων, αντιλαμβάνεται ότι αυτό που λογίζεται ως ‘γαλλική πρόταση’ αποτελεί ένα τεράστιο δώρο προς την ελληνική πλευρά, η οποία ουσιαστικά «θα πληρώνει όποτε έχει». Αντιθέτως, τα σενάρια ρύθμισης που θέλουν τη χώρα να πετυχαίνει για πολλά συνεχόμενα έτη πραγματικούς (χωρίς να συνυπολογίζεται ο πληθωρισμός) ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 3% είναι μάλλον ουτοπικά. Συνεπώς, η αποσαφήνιση της τεχνικής δουλειάς σε ό,τι αφορά την ελάφρυνση του χρέους αποτελεί κλειδί για την επόμενη μέρα και εισιτήριο συμμετοχής του ΔΝΤ σε ελληνικό πρόγραμμα (ενεργοποίηση του τρέχοντος επί της Αρχής). Παράλληλα, θα πρέπει να διευκρινιστεί σε ποιο μέρος του χρέους αφορά η εφαρμογή του μοντέλου, καθώς πολύ δύσκολα η συνολική ελάφρυνση θα συνδεθεί με την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.
Τί και πώς θα επιτηρείται την επόμενη μέρα;
Εδώ έχουν ακουστεί απίθανα σενάρια, την ώρα ωστόσο που όλες οι πλευρές μιλούν για ενισχυμένη εποπτεία σε σχέση με άλλες χώρες οι οποίες βγήκαν από δημοσιονομικά προγράμματα, χωρίς όμως να λάβουν ελάφρυνση χρέους.
Ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος μίλησε ήδη για μεταμνημονιακή εποπτεία κυρίως των εκκρεμών μεταρρυθμίσεων που έχουν ήδη συμφωνηθεί με τους εταίρους της χώρας και δε θα έχουν ολοκληρωθεί έως τις 28 Αυγούστου. Απίθανο να είναι μόνο αυτές. Ο περαιτέρω εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης και η συνέχιση μεταρρυθμίσεων και αποκρατικοποιήσεων αποτελούν βασικά σημεία στα οποία καλείται να δεσμευθεί η χώρα μεσοπρόθεσμα. Επίσης, το ερώτημα δεν είναι μόνο τί θα επιτηρείται, αλλά με ποια διαδικασία και κυρίως με τί θα συνδέεται η επιτήρηση αυτή. Στις Βρυξέλλες, το σενάριο της σύνδεσης μεσοπρόθεσμων πολιτικών με μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης χρέους μόνο μυστικό δεν είναι. Πλέον, το λόγο στο συγκεκριμένο ζήτημα έχει το κυρίως eurogroup.
Τί μπορεί ή δεν μπορεί να αλλάξει αναφορικά με τα ψηφισμένα δημοσιονομικά μέτρα;
Αν τα παραπάνω ερωτήματα σχετίζονται με τον τρόπο που θα κληθούν τα παιδιά και τα εγγόνια μας να αποπληρώσουν το δημόσιο χρέος της χώρας, αυτό το ερώτημα έχει προφανή και άμεσο πολιτικό αντίκτυπο. Η Κυβέρνηση επιδιώκει την αναβολή της εφαρμογής της περικοπής των συντάξεων που έχουν δρομολογηθεί για το 2019, ενώ έχει συγκεντρώσει όλα εκείνα τα όπλα που θεωρεί ότι θα αντικρούσουν τις αιτιάσεις του ΔΝΤ για επίσπευση των μέτρων του 2020. Αρχικώς, ένα (μικρό) μέρος των θεσμών άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο. Τις τελευταίες εβδομάδες και όσο το ελληνικό ζήτημα αποτελεί περισσότερο αντικείμενο ενασχόλησης του eurogroup παρά της Κομισιόν, το μήνυμα της μη αναστρεψιμότητας των μεταρρυθμίσεων καθίσταται ολοένα και πιο ξεκάθαρο. Απομένει συνεπώς, πρώτον να βγαίνει ο... λογαριασμός του 2019 χωρίς τα μέτρα αυτά και δεύτερον μία αναβολή για ένα έτος να μη χαρακτηριστεί «πισωγύρισμα» προκειμένου να κατορθώσει η Κυβέρνηση να πετύχει το στόχο της. Η αλήθεια είναι ότι οι Βρυξέλλες –στο σύνολό τους- αντιλαμβάνονται ότι αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντικό πολιτικό δώρο στην τρέχουσα Κυβέρνηση. Αυτό που για την ώρα προκρίνεται είναι και το «απολιτίκ» σενάριο της εφαρμογής «όσων έχουν ήδη συμφωνηθεί όπως έχουν ήδη συμφωνηθεί».
Τέλος, η αυριανή συνεδρίαση του euroworking group έχει ακόμα μία... πρεμιέρα. Η ελληνική πλευρά θα κληθεί να συζητήσει με τους πιστωτές της -για πρώτη φορά σε τέτοιο επίπεδο- το ιδιόκτητο «ολιστικό» πρόγραμμα ανάπτυξης της Οικονομίας. Πρόκειται για εγχείρημα που δεν έχει δυσκολίες μόνο ως προς την κατάρτισή του, αλλά και ως προς τον τρόπο που θα πεισθούν οι συνομιλητές της χώρας ότι είναι πραγματικά ιδιόκτητο. Και αυτό όμως το ζήτημα είναι... βαθιά πολιτικό.
Οι θεσμοί, η ελληνική πλευρά και –κυρίως- οι δανειστές της χώρας καλούνται να διευκρινίσουν μία σειρά ζητημάτων τα οποία μάλλον προκαλούν πονοκέφαλο στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Πώς θα ολοκληρωθεί το τρέχον πρόγραμμα;
Ποιο μοντέλο ρύθμισης χρέους θα προχωρήσει;
Αν δει κανείς το δημοσίευμα της Handelsblatt, την προηγούμενη εβδομάδα και αξιολογήσει τα μεγέθη των προτεινόμενων ρυθμίσεων, αντιλαμβάνεται ότι αυτό που λογίζεται ως ‘γαλλική πρόταση’ αποτελεί ένα τεράστιο δώρο προς την ελληνική πλευρά, η οποία ουσιαστικά «θα πληρώνει όποτε έχει». Αντιθέτως, τα σενάρια ρύθμισης που θέλουν τη χώρα να πετυχαίνει για πολλά συνεχόμενα έτη πραγματικούς (χωρίς να συνυπολογίζεται ο πληθωρισμός) ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 3% είναι μάλλον ουτοπικά. Συνεπώς, η αποσαφήνιση της τεχνικής δουλειάς σε ό,τι αφορά την ελάφρυνση του χρέους αποτελεί κλειδί για την επόμενη μέρα και εισιτήριο συμμετοχής του ΔΝΤ σε ελληνικό πρόγραμμα (ενεργοποίηση του τρέχοντος επί της Αρχής). Παράλληλα, θα πρέπει να διευκρινιστεί σε ποιο μέρος του χρέους αφορά η εφαρμογή του μοντέλου, καθώς πολύ δύσκολα η συνολική ελάφρυνση θα συνδεθεί με την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.
Τί και πώς θα επιτηρείται την επόμενη μέρα;
Εδώ έχουν ακουστεί απίθανα σενάρια, την ώρα ωστόσο που όλες οι πλευρές μιλούν για ενισχυμένη εποπτεία σε σχέση με άλλες χώρες οι οποίες βγήκαν από δημοσιονομικά προγράμματα, χωρίς όμως να λάβουν ελάφρυνση χρέους.
Ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος μίλησε ήδη για μεταμνημονιακή εποπτεία κυρίως των εκκρεμών μεταρρυθμίσεων που έχουν ήδη συμφωνηθεί με τους εταίρους της χώρας και δε θα έχουν ολοκληρωθεί έως τις 28 Αυγούστου. Απίθανο να είναι μόνο αυτές. Ο περαιτέρω εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης και η συνέχιση μεταρρυθμίσεων και αποκρατικοποιήσεων αποτελούν βασικά σημεία στα οποία καλείται να δεσμευθεί η χώρα μεσοπρόθεσμα. Επίσης, το ερώτημα δεν είναι μόνο τί θα επιτηρείται, αλλά με ποια διαδικασία και κυρίως με τί θα συνδέεται η επιτήρηση αυτή. Στις Βρυξέλλες, το σενάριο της σύνδεσης μεσοπρόθεσμων πολιτικών με μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης χρέους μόνο μυστικό δεν είναι. Πλέον, το λόγο στο συγκεκριμένο ζήτημα έχει το κυρίως eurogroup.
Τί μπορεί ή δεν μπορεί να αλλάξει αναφορικά με τα ψηφισμένα δημοσιονομικά μέτρα;
Αν τα παραπάνω ερωτήματα σχετίζονται με τον τρόπο που θα κληθούν τα παιδιά και τα εγγόνια μας να αποπληρώσουν το δημόσιο χρέος της χώρας, αυτό το ερώτημα έχει προφανή και άμεσο πολιτικό αντίκτυπο. Η Κυβέρνηση επιδιώκει την αναβολή της εφαρμογής της περικοπής των συντάξεων που έχουν δρομολογηθεί για το 2019, ενώ έχει συγκεντρώσει όλα εκείνα τα όπλα που θεωρεί ότι θα αντικρούσουν τις αιτιάσεις του ΔΝΤ για επίσπευση των μέτρων του 2020. Αρχικώς, ένα (μικρό) μέρος των θεσμών άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο. Τις τελευταίες εβδομάδες και όσο το ελληνικό ζήτημα αποτελεί περισσότερο αντικείμενο ενασχόλησης του eurogroup παρά της Κομισιόν, το μήνυμα της μη αναστρεψιμότητας των μεταρρυθμίσεων καθίσταται ολοένα και πιο ξεκάθαρο. Απομένει συνεπώς, πρώτον να βγαίνει ο... λογαριασμός του 2019 χωρίς τα μέτρα αυτά και δεύτερον μία αναβολή για ένα έτος να μη χαρακτηριστεί «πισωγύρισμα» προκειμένου να κατορθώσει η Κυβέρνηση να πετύχει το στόχο της. Η αλήθεια είναι ότι οι Βρυξέλλες –στο σύνολό τους- αντιλαμβάνονται ότι αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντικό πολιτικό δώρο στην τρέχουσα Κυβέρνηση. Αυτό που για την ώρα προκρίνεται είναι και το «απολιτίκ» σενάριο της εφαρμογής «όσων έχουν ήδη συμφωνηθεί όπως έχουν ήδη συμφωνηθεί».
Τέλος, η αυριανή συνεδρίαση του euroworking group έχει ακόμα μία... πρεμιέρα. Η ελληνική πλευρά θα κληθεί να συζητήσει με τους πιστωτές της -για πρώτη φορά σε τέτοιο επίπεδο- το ιδιόκτητο «ολιστικό» πρόγραμμα ανάπτυξης της Οικονομίας. Πρόκειται για εγχείρημα που δεν έχει δυσκολίες μόνο ως προς την κατάρτισή του, αλλά και ως προς τον τρόπο που θα πεισθούν οι συνομιλητές της χώρας ότι είναι πραγματικά ιδιόκτητο. Και αυτό όμως το ζήτημα είναι... βαθιά πολιτικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου